බිලී පස්වන සහ අවසාන කොටස

උදේට පාඩම් කරන්නයි , හවසට පල්ලි යන්නයි.., ආච්චිගෙ නීති එක්ක ආච්චිට ඕන විදිහට ඉන්න එක මට මේ වෙනකොට  එපාවෙලයි  තියෙන්නෙ.  ලොකු ජෝර්ජ් සීයා ගැන හොයන එක පස්සට දාලා මුලින්ම ආච්චිව ම(ර)ල දාල ඉන්න  මම තීරණය කලේ අන්න ඒ නිසයි...
    එදා හරිම සීතල දවසක් , පල්ලි ගිහින් ආව ආච්චි ගෙදර සාලෙ මැද්දෙ තියෙන ලොකු ලී පුටුවෙන් වාඩිවෙලා රෙද්දකුත් පොරවගෙන ඇස් පියාගෙන ඉන්නව මම දැක්කා.ආච්චිට නින්ද ගිහින් වගේ.. සීයා ඒ වෙලාවෙ රොජර්ට කෑම දාන්න ගෙදරින් එළියට ගිහින්..මේක තමයි ආච්චිව ඉවර කරන්න හොඳම වෙලාව.. මම කුස්සියට ගිහින් එතන තිබුන මස් කපන ලොකුම ලොකු පිහිය අතට ගත්තා..
පස්සෙ මම හිමීට පිහියත් අරගෙන ආච්චි ලඟට ගිහින් ආච්චිට ඒකෙන් ගහන්න අත් දෙකෙන්ම පිහිය ඉස්සුවා...

ඒත් මට ඒක කරන්න බැරිවුනා . මට තේරෙන්නෙ නෑ ඇයි එහෙම උනේ කියල.. මම හිතන්නෙ ආච්චි මළ කරදරයක් උනත් එයා නැති වෙනවට මගෙ හිත  කැමති උනේ නෑ..

මම පිහියත් අරගෙන ආපහු කුස්සියට යන්න හැරුනා. එතකොට තමයි මම දැක්කෙ සීයා සද්ද නැතුව ඇවිත් මගෙ පිටිපස්සට වෙලා ඉන්න බව..

සීය මට සද්ද කරන්න එපා කියල හිමින් කියල මගෙ අතින් අල්ලගෙන ගෙදරින් එළියෙ තිබුන ලොකු ගබඩාවට එක්කගෙන ගියා. ඊට පස්සෙ එයා  එතන තිබුන පරණ පෙට්ටියක් උඩින් මාව වාඩි කරවලා මගෙන් මෙහෙම ඇහුවා..

ඔයාට ආච්චව ම(ර)න්න බැරිවුනා නේද?

ඔව් මට බැරිවුනා. මම සීයට ඇත්තම කිව්වා..

ඔයා ඒ ඇයි කියල දන්නවද? සීය මගෙන් ඇහුවා..

මම දන්නෙ නෑ..

ඒකට හේතුව තමයි අපේ හිත් හැඟීම් දැනීම් වලින් කොච්චර ඈත් උනත් ඒවා අපිට ආදරේ අය එක්ක බැඳිල තියෙන එක..,
මම හිතුව වැරදියි. ඔයා ලොකු ජෝර්ජ් සීයා වගේ කෙනෙක් නෙවෙයි. එහෙම කියපු මගෙ සීයා ආදරෙන් මගෙ ඔලුව අතගෑවා.., ඊලඟට එයා මගේ ලඟින් වාඩිවෙලා මගෙ අත්දෙක අල්ලගත්තා..

ඔයත් මම වගේ බිලී.. සීයා කිව්වා.  මම ඔයා වගේ...? මගෙ කොන්ඩෙ ඉදිලත් නෑ , කොන්ද නැමිලත් නෑ , ඉතින් මම කොහොමද සීය වගේ වෙන්නෙ..?
සීය කියන කතා මට තේරෙන්නෙ නෑ. මම කිව්වා..

අපේ පරම්පරාවෙ ගොඩක් අයට හැඟීම් දැනීම් කියන දේ බොහොම අඩුවෙන් තමයි පිහිටල තිබුනෙ.. ඔයාගෙ ලොකු ජෝර්ජ් සීයා , ඔයා දන්නෙවත් නැති උනාට ඉස්සර ඔයාට හිටපු ලොකු තාත්තා එහෙම කිසිම හැඟීමක් දැනීමක්  නැති තිරිසන්නු වගේ මිනිස්සු..එතකොට ඔයයි මමයි.. අපි දෙන්නට පොඩ්ඩක් හැඟීම් තියෙනවා...

එතකොට ඔයාගෙ තාත්තා...
ඔයාගෙ තාත්ත ⁣අපි වගේ නෙවෙයි  බිලී. එයා හැඟීම් , දැනීම් තියෙන හොඳ මනුස්සයෙක්.. එයා ඔය දේවල් ගැන දන්නෙවත් නෑ..
      
ඔයාට මේ කියන දේවල් තේරුම් ගන්න ඔයාට ගොඩක් කල් යයි බිලී. දැනට ඔයා මම මේ කියන එක හොඳට අහගන්නකෝ..
      ඔයා සීයට චුට්ටක් හරි ආදරෙයි නේද..? එහෙමනං ඔයා මට පොරොන්දුවක් වෙන්න ඕන. සීයා මගේ අත උඩින් එයාගෙ අත්දෙක තියාගෙන තද කරගෙන කිව්වා. ඔයා දන්නව නේද පොරොන්දු ගැන. ඒවා කවදාවත් බිඳල දාන්න හොඳ නැති දේවල්. ඔයා කාටහරි පොරොන්දුවක් වෙලා ඒක කැඩුවොත් ඔයාට අපායෙ යන්න වෙනවා..

සීය ඒක කිව්ව විදිහට  මට ගොඩක් බය හිතුනා.  මම පොරොන්දු ⁣වෙන්නම් මම හිමින් සීයට කිව්වා..

ඔයාට කොච්චර කේන්ති ගියත් , කවුරුහරි ඔයාට කොච්චර කරදර කලත් කවදාවත් ඔයා කාවවත් ම(ර)න්න යන්න එපා. ඔයා එහෙම කලොත් , ඔයාට ආයි කවදාවත් ඔයාගෙ අම්මවයි තාත්තවයි බලන්න වෙන එකක් නෑ. මිනිස්සු ඔයාව අල්ලගෙන ගිහින් කාවවත් හම්බවෙන්න බැරි තැනක හිරකරයි.ඊලඟට ඔයා මැරුනට පස්සෙ ඔයාට අපායටත් යන්න වෙයි.. සීය ඒ විදිහට බර කතාවක් මට කිව්වා..

මම ඔයාට පොරොන්දු වෙනව සීයේ.. මම ආයි කවදාවත් කාවවත් ම(ර)න්න යන්නෙ නෑ.. මම ⁣එහෙම කිව්වා........,,

***** ***   *****    ***   *********** ***

කෝ ඔන්න ඕක දෙන්න මට.. මම මේක ගබඩා කාමරේ ලාච්චුවෙනෙ දාල තිබ්බෙ..ඔයාට කොහොමද මේක හම්බවුනේ..? රැකියාව නිම වී නිවස වෙත පැමිණි බිලී ඇසුවේ පුදුමයට සහ බියට පත් ස්වරූපයකින්..

මට ඒක හම්බවුන විදිහ ඔයාට වැඩක්නෑනෙ.. ඔයා මට මේ පොතේ ඉතුරු ටික බලන්න දෙන්නෙ නැද්ද?  ඇඳ උඩට වී බිලීගේ දිනපොත කියවමින් සිටි ක්‍රිස්ටිනා එසේ විමසුවේ ඇය දිනපොතේ ඉතුරු කොටස් කියවීමටත් පෙර බිලී ඇයගෙන් දිනපොත උදුරා ගත් නිසායි..

මට ඒ දවස්වලත් ඔයා අමුතු මනුස්සයෙක් කියල හිතුන , එ්ත් මේ වගේ අමුතු විකාර දිනපොත් ලියන්න තරම් ඔයා පිස්සු විකාරකාරයෙක් කියල නම් මම හිතුවෙ නෑ.. ඇය පැවසුවේ සිනාසෙමින්..

ඔයා මම පොත කියවනවටනෙ කැමති නැත්තෙ.ඔයාම කියන්නකො ඒකෙ ඊලඟට මොකද උනේ කියල.., මම බිලී  ආයෙ කාවවත් ම(ර)න්නෙ නෑ කියල සීයට පොරොන්දු වෙන තැනට වෙනකං කියෙව්වා..

ම්ම්ම් ....  ටික දවසකට පස්සෙ අපරාධයක් කලා කියල ඔප්පු කරන්න සාක්ෂි නැතිවුන නිසා තාත්ත හිරෙන් නිදහස් වෙලා ආවා., අම්මත් සනීප වෙලා ගෙදර ආවා. ඊට පස්සෙ බිලී ආච්චිටයි සීයටයි සමුදීලා එයාලගෙ ගෙදර ගිහින් හොදට ⁣ඉගෙනගෙන දොස්තර කෙනෙක් වෙලා ඔයාවත් කසාඳ බැඳගෙන දරුවෙකුත් හදාගෙන සතුටින් ජීවත්වුනා..

එතකොට බිලී ආයෙ කාවවත් මැ(රු)වෙම නැද්ද? මම කියන්නෙ හිතාමතා නෙවෙයි..අත්වැරදීමකින්වත්..?

බිලී ඉක්මනින්ම ලොකු ළමයෙක් උනා. සමාජෙ ජීවත්වෙන හැටි එයා ඉක්මනින්ම තේරුම් ගත්තා...

පොඩි බිලි එහෙම උනාට ලොකු බිලී නම් අද එක්කෙනෙක්ව මරන්න ඉන්නෙ..

කාවද?

අනුන්ගෙ දිනපොත් හොරෙන් කියවන ඔයාව. බිලී සිනාසමින් පැවසුවා..

කොහෙන් එනවද මන්ද අනේ ඔයාට මේ විකාර අදහස්. ඔයාට ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙක් නොවී නවකතා රචකයෙක් උනා නම් මීට වඩා ජනප්‍රිය වෙන්නයි , සල්ලි හොයන්නයි තිබුනා. පොඩිකාලෙ මෙච්චර බොරු ගොතල නවකතාවක් වගේ දිනපොතක් ලිව්ව කියන්නෙ දැන් ඔයාට කොච්චර හොඳට පොත් ලියන්න පුළුවන් ඇතිද?

ඒ කියන්නෙ ඔයාගෙ සැමියා යුරෝපයේ ඉන්න දක්ෂතම ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙක් වෙලා ඉන්න එකත් ඔයාට  මදිද..? බිලී ඇසුවේ සිනාසෙමින්..

අනේ විහිලු නොකර ඉන්න බිලී . මට ඒ හොඳටෝම ඇති..

හැබැයි ඒක එහෙම වෙන්නෙ ඔයා මට මේ දිනපොතේ ඉතුරු ටික කියවන්න දුන්නොත් විතරයි..

බෑ බෑ , මට ඔයාට ඉතුරු ටික කියවන්න දෙන්න  නම් කොහොමත්ම බෑ. ඒක මගෙ රහසක්..බිලී සිනාසෙමින් පැවසුවා..
ඔයා ඔච්චරටම කියවන්න ආස නම් මම ඔයාට කියවන්න දෙන්නම් වෙන පොතක්..

මට මොන පොතක් බැලුවත් මේ පොත බලන එක තරම් සතුටක් ගන්න බැරිවෙයි. ක්‍රිස්ටිනා කි⁣ව්වෙ නෝක්කාඩු ස්වරයෙන්...

බිරිඳව කාමරයේ තබා පොතද රැගෙන ගබඩා කාමරය වෙත ගිය බිලී එහි තිබූ පැරණි මේසයේ ලාච්චුව විවර කර තම දිනපොත එහි තැම්පත් කලා..

අනතුරුව ක්‍රිස්ටිනා හට කියවීම සඳහා ලබා දීමට ඔහු එහි තිබූ තවත්  පොතක් ඉවතට ගත්තා.. එය දිනපොතක් නම් නෙවෙයි. කාලෙකට පෙර කිසියම් ප්‍රකාශන ආයතනයකින් පළ කළ මුද්‍රිත පොතක්..

පිස්සු ජෝර්ජ්..!!! යුරෝපය සසල කල ඝාතකයා පොතේ ඉදිරිපස රතු පැහැයෙන් එසේ මුද්‍රණය කර තිබූ අතර එම වචන වලට යටින් සුදු පැහැයෙන් මීට සියවසකට පමණ පෙර සිටි බිහිසුණු ඝාතකයෙකුගේ සත්‍ය කතාවක් යන්න සටහන් කර තිබුනා..

තරමක් වෙලා පොත දෙස බලා සිටි බිලී අනතුරුව තම අදහස වෙනස් කරගත්තා. එම පොතත් නැවතත් ලාච්චුවටම දමා ⁣ යතුරු කරකවා යතුර තම සාක්කුවට දමා ගත් ඔහු තම නිදන කාමරය වෙත ගොස් තම බිරිඳව ඇමතුවා..

ජොනතන් තාම නිදිද? එයාවත් ඇහැරවල ලෑස්ති කරගන්න. අපි අද රෑ කෑමකට එළියට යනවා.අපි ආපහු එනකොට මම ඔයාට කියවන්න නවකතා පොත් කඩයක්ම අරන් දෙන්නම්කො...

නිමි.

බිලී සිවුවන කොටස

          ආච්චිගෙ පරණ කාර් එකේ නැගලා ආච්චිත් එක්ක හැමදාම හවසට පල්ලි යන එක මහ එපාවෙන වැඩක්.. ආච්චි පල්ලිය ලඟ කාර් එක නවත්තලා කාර් එකෙන් බැස්සට පස්සෙ අල්ලගන්න මගෙ අත එයා පල්ලිය ඇතුළට ගිහිල්ලත් අතහරින්නෙම  නෑ. එයා එහෙම කරන්නෙ හොඳ ළමයෙක් නිසා දෙවියො මාව දිව්‍යලෝකෙ අරන් යයි කියල හිතලද , එහෙමත් නැත්නම් වයස වැඩි නිසා දෙවියො ආච්චිව දිව්‍යලෝකෙ ගෙනියන්න හැදුවොත් මගෙ අතේ එල්ලිලා ආච්චි ඒකෙන්  බේරෙන්න හිතාගෙනද කියල මට නම් තේරුම් ගන්න බැහැ..
     කොහොම උනත් විශේෂ දේව මෙහෙය තියෙන ඉරිදා දවස තමයි මම පල්ලි යන්න ආසම දවස. එදාට ආච්චි වෙනද වගේ නෙවෙයි උදේ එකොළහ වෙද්දිම පල්ලියට යනවා. එදාට ගමේ ඉන්න හැමෝම වගේ කට්ටිය එතනට එන නිසා ආච්චිට මාව අතින් අල්ලගෙන බලාගන්න වෙලාවක් නෑ. අන්න ඒ වෙලාවට තමයි මම ආච්චිට හොරෙන් හෙමින් පල්ලියෙන් එළියට ඇවිත් ගම වටේ ඇවිදින්න යන්නෙ.එදාට ගමේ මිනිස්සුත් වැඩිය නැති නිසා මට ගොඩක් නිදහසේ හැමතැනම ඇවිදින්න පුළුවන්. හැබැයි කොච්චර ඇවිදින්න ගියත් හවසට දේව මෙහෙය ඉවර වෙන්න කලින් මම ආපහු පල්ලියට යනවා. ඒ දේව මෙහෙය ඉවරවුන ගමන් ආච්චි මාව හොයන්න ගන්න බව මම හොඳින්ම දන්න නිසයි..
         ගිය ඉරිද ගොඩක් සතුටු දවසක්.එදා ආච්චිගෙන් බේරිලා ඇවිදින්න ගියේ විල පැත්තට. ආච්චිලගෙ ගම මැද්දෙම තියෙන ඒ විල ගොඩාක් ලස්සන තැනක්. හැබැයි ඒක ගොඩක් ගැඹුර විලක් කියලයි ගමේ අය කියන්නෙ. එදා මම විල පැත්තට යද්දි ඉරිල ගිය ඇඳුමක් ඇඳගත්ත වයසක සීය කෙනෙක් විල අයිනට වෙලා බිලී පිත්තක් අරගෙන මාලු අල්ල අල්ල හිටියා..

මම ඒ සීය ලඟට ගිහින් කතා කරන්න උත්සාහ කලත් , එයාට මගෙත් එක්ක කතා කරන්න කිසිම උවමනාවක් තිබුනෙ නෑ..

"කරදරකාර ළමයා මට වද නොදී  යනවා" කියලයි එයා මට කේන්තියෙන් කිව්වෙ..

වයසක අයට කේන්ති යන එක සාමාන්‍ය දෙයක් කියල අම්ම මට කියල දීලයි තියෙන්නෙ.. ඒ නිසා ඒ සීය කියපු කතාවෙන් මගේ හිත රිදුනෙ නෑ..

සීයේ ඇයි ඔයා මේ මාලු අල්ලන්නේ.? මම සීයගෙන් ඇහුවා..

දෙවියො හැමෝවම රත්තරං තොටිලි වල දාල මේ ලෝකෙට එවන්නෙ නෑ , අපි කන්න  ඕන,  ජීවත්වෙන්න ඕන... ඒ සීයා කියවගෙන ගියා..

මට නං ඔය කතා තේරෙන්නෙ නෑ..

ඒ නිසා මම ආපහු ඒ සීයගෙන් මේ විල කොච්චර ගැඹුරද කියල ඇහුවා..

වතුරට පැනල තමයි බලන්න වෙන්නෙ කියල එයා කිව්වෙ මම දිහා බලන්නෙවත් නැතුව..

මට විලට පැනල වතුරෙ ගැඹුර බලන්න ආස හිතුනත් මට නම් බෑ පල්ලියට ඇඳගෙන ආව ලස්සන අැඳුම වතුරෙන් තෙමාගෙන ගිහින් ආච්චිගෙන් බැනුම් අහන්න..

හැබැයි  සීයා නම් ඇඳගෙන ඉන්නෙ පරණ ඉරිච්ච ඇඳුමක්. ඒක තෙමුනට වේලගන්න එක සීයට ප්‍රශ්නයක් වෙන එකක් නෑ. ඉතින් මම පිටිපස්සෙන් ගිහින් විල අයිනට වෙලා හිටපු සීයව විලට තල්ලු කලා..

ඒ සීයා අමුතු විදිහට කෑ  ගහලා අත්දෙක වන ඉදලා දිය යටට කිමිදුනා.. මට පෙනුන විදිහට එයා විලේ පතුල හොයන්න තමයි ගියේ..

එයා විලේ පතුල හොයාගෙන එනකං කරන්න දෙයක් නැති නිසා මම එයාගෙ බිලි පිත්තත් අරගෙන මාලු බාන්න ගත්තා...

මම කොච්චර බලාගෙන හිටියත්  සීයා මතුවුනේම නෑ.. ඒ කියන්නෙ විල ගොඩක් ගැඹුරයි..

මට සීයා උඩට එනකං දවසම බලාගෙන ඉන්න පුළුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ , මොකද පල්ලියෙ පූජාව ඉවරවෙනවනෙ. ඉතින් සීය ගොඩට ආව වෙලාවක අරගන්න මම අල්ලපු මාලු ටිකත් සීය අල්ලල තිබ්බ මාලු ගොඩ ලඟින්ම කියලා  ආපහු පල්ලියට ගියා..

දේව මෙහෙය ඉවර වෙලා මායි ආච්චියි ආපහු ගෙදර යනකොට විල ගාව මිනිස්සු ගොඩක් එකතු වෙලා ඉන්නව අපි දැක්කා.මටත් එතනට ගිහින් මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියල බලන්න ඕන උනත් ආච්චි මට කාර් එකෙන් බහින්න දුන්නෙ නෑ.එයා තනියෙම එතනට ගිහින් වෙලා තියෙන දේ බලල ආවා..ආච්චි ඒ වෙලාවෙ මට මුකුත්ම කිව්වෙ නෑ..

මම පස්සෙ වෙලාවක ආච්චිගෙන් එදා මොකක්ද වෙලා තිබුනෙ කියල ඇහුවා..

ආච්චි කියපු විදිහට  එදා මාලු අල්ලන්න ගිය සීය කෙනෙක් ලිස්සලා ගිහින් විලට වැටිලා විලේ ගිලිල මැරිලලු. විලේ කමිසයක් පාවෙනව දැකල තමයි කට්ටිය හොයල බලල තියෙන්නෙ. අපි එදා දැකපු වෙලාවෙ කට්ටිය එකතුවෙලා එයාගෙ මිනිය ගොඩට අරන්. ආච්චි කියන විදිහට  පල්ලියෙ දේව මෙහෙයට හැමෝම පල්ලි ගිහින් තිබුන නිසා කිසිම කෙනෙක් එයා දියේ ගිලෙනව දැකලත් නෑ. එයාට වෙන වෙලාවක මේක උනා නම් කවුරුහරි එයාව බේරගන්නත් තිබුනලු..
         එ් සීයා විකුණන්න අල්ලපු මාලු ලොකුම ලොකු ගොඩකුත් විල ලඟ තිබුන කියල ආච්චි කිව්වා. ඉරිදට තියෙන විශේෂ දේව මෙහෙයටවත්  නොයා සල්ලි හොයන්න පවුකාරකම් විතරක්ම කර ඉන්න අයට ඔහොම තමයි වෙන්නෙ කියලත් ආච්චි විස්තරේ කියල ඉවරවෙලා අන්තිමට කිව්වා.

      මම හිතන්නෙ එදා හවස ඒ මැරුන සීයා මට එදා උදේ හම්බවුන සීය වගේ අතපය වනලා වතුරෙ කිමිදෙන්න ඉගෙනගෙන නැති සීයා කෙනෙක් වෙන්න ඇති. ලෝකෙ හැමෝටම එක වගේ දක්ෂකම් නෑනෙ. ආච්චි කියනව වගේ දෙවියො ඒ මැරුන සීයගෙ පවුකාරකම් වලට සමාව දීලා එයාගෙ ආත්මයට සැනසීමක් ගෙනාවොත් හොඳයි..

බිලී පස්වන සහ අවසන් කොටසින් හමුවෙමු..

බිලී තෙවනි කොටස

      මම හිතපු විදිහට කුරුලු සුප් බිව්වට අම්මට සනීප උනේ නෑ. කුරුලු සුප් බීල දවසක් දෙකක් යද්දි දොස්තර අංකල් ඇවිත් අම්මව ඉස්පිරිතාලෙ නවත්තන්න කියන තත්වයටම අම්මගෙ ලෙඩේ වැඩිවුනා. අම්මව ඉස්පිරිතාලෙ ගිහින් නතර කරන්න ආවෙ මගේ ආච්චියි සීයයි. එයාල අම්මව එක්කගෙන ගිහින් ඉස්පිරිතාලෙ නවත්තලා අම්මව හොඳ වෙනකන්  බලාගන්න ලස්සන නර්ස් ඇන්ටි කෙනෙක්වත් අම්ම ලඟ නතර කලා.ආච්චි එයාලගෙ වත්තෙ වැඩ කරන්න එන අයට බොරු වැරදි පෙන්නලා පඩි නොගෙවා ඉන්නව වගේ දෙයක් නොකර පඩිය හරියට ගෙව්වොත් ඒ නර්ස් ඇන්ටි බෙහෙත් වරද්දල දීලා අම්මව ම(ර)ල දාන්නෙ නැතුව එයාව හොඳට බලා ගනියි කියල මට හොඳටම විශ්වාසයි..
        අම්මව ඉස්පිරිතාලෙ නතර කලාට පස්සෙ මට නම් ඕන උනේ තනියෙම අපේ ගෙදරට වෙලා ඉන්න. ඒත් මගෙ ආච්චිට ඕන උනේ අම්මට හොඳ වෙනකං මාව ආච්චිගෙ ගෙදර ගිහින් තියාගන්න. මම ආච්චිගෙ ගෙදර කිව්වට හරියටම කිව්වොත් ඒක මගේ සීයගෙ ගෙදර.. මගේ තාත්තගෙ තාත්තට තමයි ඒ ගෙදර අයිති. ඒත් මම සීයට වඩා ආච්චිට ආදරේ නිසා මම එහෙට කියන්නෙ ආච්චිගෙ ගෙදර කියලයි.මගේ ආච්චිගෙ ගෙදර තිබුනෙ දුර ඈත පළාතක ලොකුම ලොකු ඉඩමක හරි මැද්දට වෙන්න. ඒ ගෙදර ගෙයක් කිව්වට ගල් වලින් හදපු මහා විසාල මන්දිරයක් වගේ එකක්.ආච්චියි සීයයි මැරුනට පස්සෙ එයාලගෙ එකම පුතා උන අපේ තාත්තට තමයි කවදහරි ඒක අයිති වෙන්නෙ. තාත්ත මැරුනම ඒක මට අයිති වෙනව.. මට සමහර ⁣වෙලාවට හිතෙනව හැමෝවම ම(ර)ල දාල ඉක්මනින්ම ඒ ගෙදර මගේ කරගන්න.ඒක එච්චරටම ලස්සන ගෙයක්.ඒත් පවුලෙ කට්ටිය නැතුව තනියෙම ඒ ලොකුම ලොකු ⁣ගෙදර ඉන්න එක කම්මැලි වෙයි කියල හිතෙන නිසා මම කවදහරි කසාද  බදිනකං එයාලව ම(ර)න්නෙ නෑ කියල මම තීරණය කරලයි තියෙන්නෙ..
         ඉතින් ආච්චි මාව කොහොමහරි එයාලගෙ ගෙදර අරගෙන ආවා. අපේ අම්ම වගේ නෙවෙයි , ආච්චි හැමදාම වැඩ කරන්නෙ එකම එක පිළිවෙළකට. ආච්චි හැමදාම උදේම නැගිටලා කෑම හදනවා. ඊට පස්සෙ මට කෑම කවලා හවස් වෙනකන්ම එයා මට පාඩම් කියල දෙනවා..පාඩම් වැඩ කියන්නෙ මහ එපාවෙන වැඩක්. ඒත් ඉගෙන ගන්නෙ නැතුව කවදාවත් ඉහළට යන්න බෑ කියල අම්ම මට කියල තියෙන නිසා මම උනන්දුවෙන් පාඩම් වැඩ කරනවා..  මගෙ ආච්චි හරිම භක්තිමත් කාන්තාවක්.ඔක්කොම වැඩ ඉවර කරාට පස්සෙ ආච්චි හවසට පල්ලියට යනවා..එතකොට සීයා..? එයා තාත්තව බේරගන්න නීතිඥයො හම්බවෙන්න ගිහින් ගෙදර එන්නෙ ගොඩක් රෑ වෙලා. එයා ගෙදර ඉන්න දවසටත් පත්තරයක් බල බල තනියෙම ඉන්න තමයි ගොඩක්ම කැමති..
             හවස තමයි මගේ සෙල්ලම් කරන වෙලාව. ආච්චිලගෙ ගෙදර ඒකට මට අපූරු යාලුවෙකුත් ඉන්නවා. ඒ තමයි රොජර්.. රොජර් කියන්නෙ ආච්චිලගෙ ගෙදර හුරතලේටයි ආරක්ෂාවටයි දෙකටම ඉන්න බලු තඩියා..මහතම මහත බෝලයක් වගේ ඉන්න රොජර්ට මම හරිම ආසයි.. එයා අපේ ගෙදර හිටපු රොකී වගේ කේන්ති ගියාම මාව කන්න පනින ජාතියෙ නරක බල්ලෙක් නෙවෙයි. ඉතින් ආච්චි පල්ලි ගියහම මමයි රොජරුයි වත්ත පුරාම දුවන එක තමයි කලේ..
           ආච්චිලගෙ වත්තෙ එක තැනක තියෙනව ලොකුම ලොකු සොහොන් කොතක්.අපේ තාත්ත ඉස්සර මට කියල දීල තියෙන විදිහට එතන මිහිදන් කරල ඉන්නෙ මගේ සීයගෙ තාත්ත උන ලොකු  ජෝර්ජ් සීයා. එයා තමයි ආච්චියි සීයයි ඉන්න ඒ විශාල ගෙදර හදපු කෙනා.. අපේ පවුලෙ කවුරුවත් එයා ගැන වැඩිය කතා කරන්නෙ නෑ..එයාල කියන විදිහට ලොකු ජෝර්ජ් සීයා කියන්නෙ පවුලට ලොකු අපකීර්තියක් ගෙනාපු නරක මනුස්සයෙක්..  මට ඔය අපකීර්තිය වගේ ලොකු වචන තේරෙන්නැ..  හැබැයි ලොකු ජෝර්ජ් සීයා  හදපු ගෙදරට වෙලා ඉදගෙන එයාව අමතක කරනවා එක නං නරක නපුරු වැඩක් කියල මට තේරෙනවා. මම ලොකු ජෝර්ජ් සීයා උනා නං රෑට මිනි වලෙන් නැගිටලා ඇවිත් ගෙදර ඉන්න හැමෝගෙම බෙලි ටික කපලා ම(ර)ල දාලා යනවා..  ඒත් ජෝර්ජ් සීයා දැනටමත් මැ(රි)ලා නිසා එයාට ආපහු පළිගන්න එන්න බෑ.. ඒක හරිම දුකක්..
    මොනා උනත් ලොකු ජෝර්ජ් සීයට සාදාරණයක් කරන්න ඕන කියන එක කාලයක් තිස්සෙම මගේ හිතට ගොඩක් වද දුන්න කාරණාවක්.. අන්න ඒක නිසයි එදා හවස මම ඒ දේ  කරන්න තීරණය කලේ..

     සීත කාලෙට රස්නෙ තියාගන්න ගෙදර මැද්දෙ හදල තියෙන තියෙන ගිණි උදුනෙ උස කණ්ඩිය තමයි ආච්චිලගෙ ගෙදර තියෙන වටිනාම සහ වැදගත්ම තැන. මම ඒක එහෙමයි කියල හිතුවෙ අපේ ආච්චි එතන දෙවියන් වහන්සේගේ ප්‍රතිමාව තියන්න තෝරගෙන තිබුන නිසා.

           මම හැමදාම හවසට ගේ පිටිපස්සෙ තිබුන සවල අරන් ගිහින් ටික ටික ලොකු ජෝර්ජ් සීයගෙ මිනිවල හාරලා අන්තිමට ගොඩට ගත්ත ලොකු ජෝර්ජ් සීයගෙ මිනි ඔලුව එදා හවස ගෙදරට ගෙනල්ලා ගිණි උඳුනෙ කණ්ඩිය උඩ දේව ප්‍රතිමාව ලඟින්ම තියල මිනි ඔලුව උඩින් ඉටිපන්දමක් පත්තු කලාට ආච්චිට මෙච්චර කේන්ති ගිහින් තියෙන්නෙ ඇයි කියල මට නම් තේරෙන්නෙ නෑ...

මම ලොකු ජෝර්ජ් සීයගෙ මිනි ඔලුව එතනින් තියලා ඉටිපන්දමක් පත්තු කලේ මේ ගේ හදපු ලොකු ජෝර්ජ් සීයට ගෞරව කරන්නයි..

පල්ලි ගිහින් ආව ආච්චි ඒක දැකලා මට කෑ ගැහුවෙ , "මේ ළමයට යක්ෂයෙක් වැහිලා"  කියලයි..

ආච්චිගෙ කෑ ගැහිල්ල ඇහිල එතනට ආව සීය ඒක දිහා බලලා , ඊට පස්සෙ මගෙ දිහාත් අමුතු විදිහට බලල  "එයා මගෙ තාත්ත වගේ කෙනෙක්" කියලත් කිව්වා.

ඒ කියන්නෙ මම ලොකු ජෝර්ජ් සීය වගේද? ඒක නං සතුටු හිතෙන කාරණාවක්..මේ වගේ ලොකු ගෙයක් හදපු මනුස්සයෙක් වගේ වෙනව කියන්නෙ ඒක ලේසි පහසු කාරණාවක් නෙවෙයි..

මොනා උනත් ආච්චිගෙ කරදරේ නිසා සීයට ලොකු ජෝර්ජ් සීයගෙ  මිනි ඔලුව ආපහු  මම හාරපු මිනී වලටම ගිහින් දාන්න උනා.  ඒ වගේම ආච්චි මට ආපහු හවසට සෙල්ලම් කරන්න වත්තට යන එකත් තහනම් කලා , එයා හවසට මාව පල්ලි එක්කගෙන යන්න ගත්ත තීරණයත් ඒ වගේමයි. සීයටවත් ඒක වෙනස් කරන්න බැරිවුනා.

දැන් ඉතින් මම හවසට පල්ලි යන්නත් ඕන..

ඒ උනාට මේ වෙච්ච  දේවල් නිසා මගේ පුංචි හිත ඇතුලෙ මේ ලොකු ජෝර්ජ් සීයා කවුද?
එයාගෙ නම කිව්වත් අපේ ආච්චිට මෙච්චර තරහ යන්න එයා මොනාද කරල තියෙන්නෙ..? වගේ ප්‍රශ්න ගොඩාක් ඇති උනා. අම්මට සනීප වෙලා අාච්චිලගෙ ගෙදරින් ආපහු මගේ ගෙදරට යන දවස එන්න කලින් මම මේ ප්‍රශ්න වලට අනිවාර්යයෙන්ම උත්තර හොයාගන්න ඕන..නැත්නම් මට රෑට නින්ද යන එකකුත්  නෑ..

ඇත්තටම කවුද මේ ලොකු ජෝර්ජ් සීයා..?

බිලී තෙවන කොටසේ නිමාව..

බිලී දෙවන කොටස

පළවෙනි කොටස බලන්න මෙතන click කරන්න - පළවෙනි කොටස

       වත්ත පහළ තිබුන ⁣සාරගෙ මිනිය බලන්න පොලීසියෙන් ආවට පස්සෙ අපේ ගෙදර හරි ජරමරයක් තමයි උනේ. පොලීසියෙන් මුලින්ම ලොකු වාහනයක් අරන් ඇවිත් සාරාගෙ මිනිය එ්කෙ පටවගෙන ගියා.ඊට පස්සෙ එයාල අපේ ගෙදර අස්සක් මුල්ලක් නෑරම හොයල බැලුවෙ හරියට අපි සාරා⁣ගෙ ගෙදර කට්ටියවත් හංඟගෙන තියන් ඉන්නව කියල හිතාගෙන වගේ... එයාල පරණ මඩුවෙ තිබුන රොකීගෙ කූඩුව දිහාවට ඇඟිල්ල දික් කර කර තාත්තගෙන් මොනවහරි අහනවත් මම කාමරේ ජනේලෙන් දැක්කා. ඒ දවස් ටිකේ රහස් පරීක්ෂකයො , පත්තර වාර්තාකාරයො විතරක් නෙවෙයි ටීවි එකේ කට්ටියත් අපේ ගෙදරට ඇවිල්ලයි හිටියෙ. සමහරවිට අපේ ගේ ටීවි එකෙත් පෙන්නනව ඇති. මේක  සතුටු වෙන්න ඕන කාරණාවක් උනත් අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම මට කාමරෙන් එළියට එන්න දුන්නෙ නැති නිසා මම නම් ගොඩක් දුකෙන් තමයි හිටියෙ.
       ගෙදරට ආපු අය කියන විදිහට අපේ ගෙදර හිටපු ගෑණු ළම⁣යගෙ නම සාරා නෙවෙයිලු.. එයාගෙ නම ජෝර්ජියානාලු. ඒක හරිම දිග නමක්. කවුරු එයාට ඒ විකාර නම තියලද කියල මට නම් හිතාගන්න බෑ. එයා ගෙදර අය එක්ක තරහ වෙලා ගෙදරින් පැනල යද්දි අතුරුදන් වෙලා කියල තමයි කට්ටිය කිව්වෙ.  ⁣තරහ අයව මරල දාල පාඩුවෙ තමන්ගෙ ගෙදරටම වෙලා ඉන්න පුළුවන්කම තියෙද්දි , එයා ගෙදරින් ගියේ මොකද කියලත් මට හිතාගන්න බෑ. එයා ගෑණු ළමයෙක්නෙ.. සමහරවිට ඒ ගෑණු ළමයින්ගෙ හැටි වෙන්න ඇති. කොහොමහරි ඒ සිද්ධියෙන් පස්සෙ වෙනදට මාව ලඟට අරගෙන තුරුල් කරගන්න අම්මයි තාත්තයි වැඩිය මගෙ ලඟට ආවෙ නෑ. එයාල දෙන්නා මට ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න හොරෙන් රහස් කියාගන්නවත් මම දැක්කා.. සමහරවිට එයාල මට හොරෙන්  වෙනස්ම විදිහක සෙල්ලමක් කරන්න හදනව වෙන්න ඇති. මම ඒවට ⁣හොරෙන් ඇහුකන් දුන්නත් එයාල කියපු කිසිම දෙයක් මට තේරුනේ නෑ..

"එයා අපේ පුතා ඩේවිඩ්..

ඔව් මට එක තේරෙනව මේරී..

          අපි අපේ පුතාව මේ හැමදේකින්ම ආරක්ෂා කරන්න ඕන..."

                  ඔන්න ඔය වගේ දේවල්  තමයි එයාල රහසින් කතා කලේ..

        ඔය දේවල් වෙලා  දවස් දෙකකට විතර පස්සෙ පොලීසියෙන් ඇවිත් අපේ තාත්තව අරගෙන ගියා.එයාල කියන විදිහට ඒ ගෑණු ළමයව හිර කරගෙන ඉදල වහ දීල තියෙන්නෙ අපේ තාත්තලු.  මට ඒක එහෙම නෙවෙයි කියන්න ඕන උනත් අපේ අම්මා මට  කතා කරන්නවත් , කාමරෙන් එළියට එන්නවත් ඉඩ දීපු නැති නිසා මට මුකුත්ම කියන්න උනේ නෑ.
           තාත්තව පොලීසියෙන් අරන් ගියාට පස්සෙ අම්ම හිටියෙ පිස්සු හැදිල වගේ.අම්ම කෑම කන්නෙත් නැතුව අඬල අඬලම අසනීප උනා. අම්මව බලන්න ආපු දොස්තර අංකල් කිව්වෙ කෑම නොකා ඉදල අම්මගෙ ඇඟ දුර්වල වෙලා කියලයි. අම්මට ඇඳට වෙලා විවේක ගන්න දීලා පෝෂදායී කෑම ටිකක් දුන්න නම් අම්මගෙ අසනීපෙ හොඳටම හොඳ වෙයි කියලත් දොස්තර අංකල් කිව්වා..     
         තාත්ත පොලීසියෙන් අරන් ගියාට පස්සෙ අහල පහළ අය උනත් වැඩිය අපි එක්ක කතා කරන්න ආවෙ නෑ , අපේ ගෙදර වැඩට උදව් කරන්න ආව ජෙනී නැන්දත් ඒ සිද්ධියෙන් පස්සෙ  අපේ ගෙවල් පැත්ත පලාතක ආවෙ නෑ. එයාල අපේ ගෙදරට මිනිමරුවගෙ ගෙදර කියල නමකුත් දාලා කියල ලියුම් බෙදන්න ආව කෙනා අපේ අම්මට රහසින් කියනව මම අහගෙන. නොකරපු වැරැද්දකට අරගෙන ගිය තාත්තව බේර ගන්න නම් අම්ම සනීපෙන් ඉන්න ඕන.. ඒක නිසයි මම අම්මට සුප් එකක් හදල දෙන්න තීරණය කලේ..
        මට සුප් එක හදන්න පැය දෙකක් විතර ගියා. ඒක ගොඩක් මහන්සි දැනෙන වැඩක්. කුස්සියෙ තිබුන අම්මගෙ ලොකු කෝප්පෙ ගත්ත මං ඒක පිරෙන්නම සුප් වත්කරගෙන ගිහින් ඇඳේ හේත්තු වෙලා හිටපු අම්මට කතා කලා..

අම්මේ මම ඔයාට සුප් හදාගෙන ආවා..
මේක බොන්න.. මම අම්මගෙ ඔලුව අතගාන ගමන් කිව්වා...

අම්ම බොහොම අමාරුවෙන් පොඩ්ඩක් කෙලින් වෙලා හැන්දෙන්  සුප් ටික බීල ආපහු හාන්සි උනා..

එයා වචනයක්වත් කතා කලේ නෑ. හැබැයි එයාගෙ දුකින් පිරුණ මූණ දැක්කම මට ගොඩාක් දුක හිතුනා..

අම්ම බය වෙන්න එපා , අම්මට ඉක්මනින් සනීප වෙයි.. පෝලී අම්මව සනීප කරනව කියල මට හොඳටම විශ්වාසයි අම්මේ...  මම අම්මට කිව්වා..

පෝලී කියන්නෙ ගෙදර ඉස්සරහ වහලෙ එල්ලල තිබුන කූඩුවෙ හිටපු අපේ හුරතල් කතා කරන ගිරවා. ගිය අවුරුද්දෙ තිබුන විවාහ සංවත්සරයට එයාව අම්මට තෑග්ගක් විදිහට ගෙනල්ල දුන්නෙ තාත්තා..අම්ම කියන විදිහට නම් ඒ ගිරවත් තාත්ත වගේම වාචාල ගිරවෙක්.

පෝලී..!!! අම්ම කතා කලේ කෙඳිරි ගාමින්.

ඔව් අම්මා පොලී. මට දවසක් සීයා කිව්වා චීනෙ මිනිස්සු ලෙඩ හොඳ වෙන්න කුරුලු සුප් බොනව කියල... ඒක ඇඟට ගොඩක් ශක්තිය ගේන දෙයක්ලු.. ඒත් මෙහෙ මස් කඩේ සුප් හදන්න කුරුල්ලො ගන්න නෑනෙ. ඒකයි මම අම්මව ඉක්මනින් සනීප කරන්න කියල හිතාගෙන පොලීව දාල සුප් එකක් හැදුවෙ..මම අම්ම දිහා බලල ආදරෙන් කිව්වා..
             අම්ම ඇස් ලොකු කරල මගෙ දිහා බැලුවා.අම්මගෙ ඇස් වල තිබුනෙ ආදරයක්ද  , බයක්ද කියල මට තේරෙන්නෙ නෑ. සමහරවිට මට පිස්සු දේවල් හිතෙනව වෙන්න ඇති.. අම්ම මොකටද මට බය වෙන්නෙ. එයා මට ගොඩාක් ආදරෙයිනෙ..මම එයාගෙ මැණිකනේ..
             
දෙවනි කොටසේ නිමාව...

බිලී පළමු කොටස

මගේ නම තමයි බිලී. මම අවුරුදු 12 ක පිරිමි ළමයෙක්. අපේ ඉස්කෝලෙ ඉන්න හැමෝම කියන්නෙ මම මහ අමුතු ගතිගුණ තියෙන ළමයෙක් කියල.ඒ නිසා මට ඉස්කෝලෙ කිසිම යාලුවෙක් නෑ..
     හැබැයි ඉස්කෝලෙ යාලුවො නැති උනාට මට එකම එක යාලුවෙක් ඉන්නව. එයාගෙ නම තමයි සාරා. මට එයාව හම්බවෙලා දැන් මාසයක් විතර ඇති. මම තමයි එයාට ඒ ලස්සන නම තිබ්බෙත්. සාරා අවුරුදු විස්සක් විතර වෙන ලස්සන ගොලු ගෑණු ළමයෙක්. එයා ඉන්නෙ අපේ ගෙදර පිටිපස්සෙ තියෙන අතහැරල දාපු පරණ මඩුවෙ. අම්මයි තාත්තයි දොරවල් ඇරගෙන ඒක ඇතුළට යන්නෙ නැති නිසා මම එතනට වෙලා සාරත් එක්ක සතුටින් සෙල්ලම් කලා.මට සාරව හම්බවුනේ මාව තනියෙම ගෙදර තියල මගේ අම්මයි තාත්තයි ආච්චිලගෙ ගෙදර ගිය දවසෙදියි. එයා අපේ ගේ පිටිපස්සෙ තියෙන කැලේ සිහිය නැතුව වැටිලයි හිටියෙ. මම එයාව බොහොම අමාරුවෙන් අරගෙන ඇවිත් අපේ රොකීගෙ කූඩුවට දැම්මා. රොකී කියන්නෙ මගෙ හුරතල් බල්ලා. එයා ගිය සතියෙ තමයි මැරුනෙ. මම සාරට කෑම බීම එහෙමත් ගෙනල්ල දෙනවා. හැබැයි අපේ අම්මයි තාත්තයි නම් මට කියන්නෙ එයාව අමතක කරන්න කියලයි. එයාල කියන විදිහට මනංකල්පිත යාලුවො එක්ක සෙල්ලම් කරන්න මම දැන් ලොකු වැඩියි. අවුරුදු විස්සක ගෑණු ළමයෙක්ව යාලුවෙක් කරගන්න ඔයාට තව කල් තියෙනව කියලත් එයාල කියනව. හැබැයි මම සාරට ගිහින් දෙන්න කෑම ඉල්ලද්දි අපේ අම්ම මට මුකුත් කියන්නෙ නැතුව කෑම ගොඩාරියක් දෙනවා..අම්ම කියන විදිහට මම ගොඩක් මහත් වෙලා තියෙන්නෙ සාරට කෑම ගිහින් දෙන නිසාලු. ඒත් සාරා කෑම කෑවහම මාව මහත් වෙන්නෙ කොහොමද කියල මට නම් කොහොමටවත්ම හිතාගන්න බෑ..
           මම මේ කියන සිද්ධිය උනේ ඊයෙ හවස. ඊයෙ හවස අපේ අම්මයි තාත්තයි මට එන්න කියල නරක ආරංචියක් කියන්න තියෙනව කිව්වා. ඒ තමයි තාත්ත අලුත් කාර් එකක් ගේන නිසා එයාලට පරණ මඩුව කඩල අලුත් මඩුවක් ගහන්න වෙනව කියන එක. එ් නිසා සාරාව අමතක කරන්න කියලත් එයාල මට කිව්වා. අපේ තාත්තට ඉස්සර ඉදලම සාරාව පෙන්නන්න බෑ.මම එයා ගැන කතා කරන්න හදනකොට තාත්ත මගෙ දිහා රවල බලල එතනින් යන්න යනවා. මෙදා පාර අම්මත් තාත්තගෙ අදහසට එකඟවෙලා..
             මට මේක දරාගන්න බෑ. ඒත් දෙමව්පියන්ගෙ තීරණ වලට දරුවෙක් විදිහට විරුද්ධ වෙන්න බෑ කියල මට තේරෙනව.. මම එයාව මරල රොකීව වලලපු තැනින් වළලන්නද කියල එයාලගෙන් ඇහුවා. වත්තෙ වලවල් හාරන්නෙ නැතුව ඕන දෙයක් කරන්න කියලයි තාත්ත කිව්වෙ..මට හරි දුකයි ඒත් කරන්න ඕන දේ කරන්නම වෙනවා..

මට අද උදේ ඇහැරුනේ සද්දයක් ඇහිලා..මගේ අම්මයි තාත්තයි මහ හයියෙන් කෑ ගහනව.මට පේන විදිහට එයාලට වත්ත පිටිපස්සෙ කැලෑවෙ තිබිල සාරගෙ මිනිය හම්බවෙලා..එයාල පොලීසියට කෝල් කරන්න වගේ හදන්නෙ...

      සාරට කැමති දෙයක් කරන්න කියල එයාල කිව්ව නිසයි මම මීට කලින් රොකී එක්ක තරහවුන දවසෙ රොකීට දුන්න විදිහටම වහ කලවම් කරපු කෑම එකක් සාරටත් දුන්නෙ. ගෙදර වත්තෙ වලවල් හාරන්න එපා කිව්වෙත් ඒ දෙන්නමයි. ඒක නිසයි මට සාරගෙ මිනිය වළ නොදා වත්ත පිටිස්සෙ කැලෑවට ගිහින් දාන්න උනෙත්. මට කරන්න ඕන හැමදේකටම උපදෙස් දීලා දැන් එයාල බයවෙලා වගේ කෑ ගහනව. ඇත්තටම මට තේරෙන්නෙ නෑ මේ වැඩිහිටියො හැසිරෙන විදිහ.

පළමු කොටසේ නිමාව..

අයිස්ක්‍රීම් කෙටිකතාව

           අපේ අම්මට හැම සෙනසුරාදම  ඔෆිස් එකේ රෑ වෙනකං වැඩ කරන පුරුද්දක් තියෙනව.. එදාට තාත්තයි මම විතරයි ගෙදර ඉන්නෙ.. තාත්තයි මායි එදාට කඩේට ගිහින් අයිස්ක්‍රීම් ගේනව.. පස්සෙ තාත්ත හදන රසම රස කෑම කාල අපි දෙන්නම අයිස්ක්‍රීම් කකා අම්ම ආපහු ගෙදර එනකං බලාගෙන ඉන්න එක තමයි කරන්නෙ..
     මම කුස්සියට ගියේ තාත්ත  උයනවද බලන්න. ඒත් තාත්ත කුස්සියෙ නෑ. මම අන්තිමට තාත්තව හොයා ගත්ත. එයා ගරාජ් එකේ තියෙන කාර් එක ඇතුලට වෙලා නිදාගෙන ඉන්නව. සමහරවිට තාත්තට මහන්සි ඇති. අද අපිට රෑට කෑම කන්න අම්ම එනකං ඉන්න වෙයි වගේ..
       ඒ වෙලාවෙ තමයි මම දැක්කෙ තාත්තයි මමයි ගෙනාපු අයිස්ක්‍රීම් එක ගරාජ් එකේ මේසෙ උඩ තියෙනව.. තාත්ත අද මටත් හොරෙන් අයිස්ක්‍රීම් ටිකක් කාලා. ඉතින් මම කෑවම මොකෝ..මමත් අයිස්ක්‍රීම් කන්න පටන් ගත්තා. අද අයිස්ක්‍රීම් එකේ රසත් ටිකක් අමුතුයි. එත් ඕව ගණන් ගන්න පුළුවන් දේවල් නෙවෙයි. මොකද ඒ අයිස්ක්‍රීම්නෙ..
        වෙනද අම්ම ඉන්නකොට මට රෑ කෑමට කලින් අයිස්ක්‍රීම් කන්න දෙන්නෑ. එයා කියන්නෙ රෑ කෑමට කලින් අයිස්ක්‍රීම් කන එක හරිම නරක පුරුද්දක් කියලයි. ඒත් අද අම්ම ආවම එයාට මට බනින්න  බැරි හේතු තියෙනව.අද  අයිස්ක්‍රීම් ගේන්න ගියාම අයිස්ක්‍රීම් කඩේ මාම අපේ තාත්තට කිව්ව අම්මයි , අම්මගෙ ඔෆිස් එකේ ජේම්ස් අංකලුයි අයිස්ක්‍රීම් වගේකුත් අරගෙන කොහේදෝ ගියා කියල. ඒ කියන්නෙ අද අම්ම රෑ කෑම කන්නත් කලින් අයිස්ක්‍රීම් කන්න ඇති. ඒ නිසා මමයි තාත්තයි අයිස්ක්‍රීම් කෑව කියල එයාට මුකුත් කියන්න පුළුවන් කමක් නෑ.
     මම අයිස්ක්‍රීම් ටික නම් කාල ඉවරයි.. ඒත් අද වෙනද වගේ නෙවෙයි. අද  මට හරිම  නිදිමතයි. තාත්ත සමහර වෙලාවට කියනව අයිස්ක්‍රීම් කෑවම සෙම ඇවිස්සෙනව කියල. සමහරවිට ඒ කතාව ඇත්ත වෙන්න ඇති..තාත්තගෙ කාර් එකේ එහා පැත්තෙ දොර ඇරල දාලයි තියෙන්නෙ. සමහරවිට තාත්ත නිදාගන්න ඇත්තෙ මම එයි කියල බලාගෙන ඉදල වෙන්න ඇති. දැන් ඉතින් මමත් ගිහින් ඒකට නැගලා තාත්තගෙ ඔඩොක්කුවෙන් ඔලුව තියාගෙන චුට්ටක් නිදාගන්න ඕන.. අම්ම ආවම රස කෑමක් හදල අපි දෙන්නව ඇහැරවයි..

නිමි.

ලංකාපුර දේව

      කාලයේ වැලි තලාවට යටවුණු එක්තරා වීරයෙකුගේ කතාවක්!!!

  

          මේ ක්‍රිස්තු වර්ෂ 1166 අවුරුද්දයි. එක්තරා සුවිශාල මහා දේශයක පිහිටි තවත් එක සුවිශාල රාඡධානියක රඡකම වෙනුවෙන් මහා බල අරගලයක් නිර්මාණය වෙමින් පැවතිණි. තරුණ කුමාරයෙක්  රාඡධානියේ රඡකම වෙනුවෙන් එවකට සිටි රඡතුමා හා සටනට පිවිසියේය. එම මහා දේශයේ බල කෑදර කුමන්ත්‍රණකාරී වෙනත් රාඡ්‍යන්ගෙන් ද උපකාර ලබාගත් තරුණ කුමරා යුද්ධයයේ වාසිය තමා වෙත ලඟාකරගනිද්දී අසරණ වූ රඡතුමා තම පැරණි මිත්‍රයෙකු වූ මුහුදෙන් එතෙර පිහිටි කුඩා දූපත්  රාඡ්‍යයක රඡ කෙනෙකුගෙන් උපකාර පැතීය.

    උපකාර පැතූ රාඡ්‍යය  දූපත්වාසී කුඩා රාඡ්‍යයක් වූවද එම රාඡ්‍යයේ රඡතුමා මහා චක්‍රවර්තී අධිරාඡ්‍යයෙකුට නොදෙවනි වූවෙකු විය. සතර දිශාවෙහි අධිරාඡ්‍යන්ගෙන් පවා ගරු බුහුමන් ලැබූ මෙම රඡතුමා තමා⁣ගෙන් උදව් ඉල්ලූ කෙනෙකුට කිසිදා පිටු නොපාන අන්දමේ සුරු විරු පාලකයෙක් විය..

           හසුන්පත අතලැබූ මහරඡතුමා වහාම තම සෙනෙවියන්ගෙන්⁣ ⁣ශ්‍රේෂ්ඨතම  සෙනෙවියන්ගෙන් කෙනෙක් කැඳවීය..

ඔහු නමින් "ලංකාපුර දේවයි"

මිත්‍රවරුනි මෙය තවත් සුරංගනා කතාවක් නෙවේ.. මෙය ඉතිහාසයයේ වැලි තලාවෙන් යටවී ගිය අපේ ඡාතියේ ශ්‍රේෂ්ඨත්වය පෙන්නූ කාලයයි.

 

මේ පරාක්‍රමබාහු යුගයයි!!!

     ඉන්දියාවේ පාණ්ඩ දේශයේ සිංහාසනයට එකල විශාල බල අරගලයක් ඇතිවිය. සිහසුනට උරුමකම් කියූ කුලසේකර නම් කුමාරයා පාණ්ඩ පාලක පරාක්‍රම රඡුගේ මදුරාවේලිය නම් නුවරට චෝල රඡුගේ උපකාර ඇතිව තද බල ප්‍රහාරයක් එල්ල කලේය.

          අසරණ වූ පාණ්ඩ පාලක පරාක්‍රම රඡු ලංකාවේ පරාක්‍රමබාහු රඡුගෙන් උදව් පැතුවේය.

   හසුන්පත ලැබූ වහාම ලංකාපුර මහසෙනවි යටතේ ලංකාවේ විශාල සේනාවක් ඉන්දියාව ආක්‍රමණය සඳහා පිටත්කිරීමට රඡතුමා තීරණය කලේය.

          නමුත් ලංකාපුර සෙනෙවි තම හමුදාවන් සූදානම් කරන අතරතුර ලංකාවට තවත් පුවතක් ලැබුණි.

එනම්

"" පාණ්ඩ පාලක  පරාක්‍රම රඡු හා පවුලේ සියලු දෙනාවම සතුරන් විසින් මරා දමා ඇති බවයි"""

    තම රැකවරණය පැතූ අසරණ රඡු , තමන්ගේ උපකාර ලබා දීමටද පෙර මියයාම පරාක්‍රමබාහු රඡතුමාහට සිදුවූ මහා අපහාසයක් මෙන් විය.

  නැවතත් තම සේනාපති ලංකාපුර කැඳවූ පරාක්‍රමබාහු රඡු වහාම ඉන්දියාව ආක්‍රමණය කර බලෙන් පාණ්ඩ්‍ය දේශයේ සිහසුන ලබාගත් කුලසේකර රඡු පරදවා රඡකමට සුදුසු වෙනත් කෙනෙක් හට එහි රඡකම ලබාදෙන ලෙස අණකෙරීය.

          තම රඡුගේ අණ හිස්මුදුනෙන්  පිළිගත් මහා වීරයෙකු වූ ලංකාපුර , තම මහා සේනාවද ගෙන නැව් නැග ඉන්දියාව කරා යාත්‍රා කලේ මුලු මහත් ලංකාවටම ⁣මහා ගෞරවයක් ගෙන දෙන යුධ පෙරමුනේ නායකයා වෙමිනි.මෙය ලංකා ඉතිහාසයේ අමරණීය ගමනකි

      පාණ්ඩ්‍ය දේශයේ සතුරන් හට තම මරණය මතක් කරමින් ,, ලංකාපුර මහ සෙනෙවි ප්‍රමුඛ ලාංකික හමුදාව පාණ්ඩ්‍ය දේශයේම නැව් තොටකට බලෙන්ම ගොඩ බැස්සෝය.

          ලංකාවේ සිංහනාදය මහා අධිරාජ්‍යයක් සසල කල පළමු පියවර එය විය.ඉන් අනතුරුව ඇති වූයේ මහා විශාල සුවිශාල යුද්ධයකි.

       දිනෙන් දිනම මහ සටන් තුළින් ඡයග්‍රහණ පිට ඡයග්‍රහණ ලබා ගත් මහ සෙනෙවි ඉන්දියාවේ එක්තරා ප්‍රදේශයක් ඡයගෙන පරාක්‍රම පුර නමින් නව නගරයක්ද එ⁣හි බිහි කෙරීය.  මෙය ලංකා ඉතිහාසයේ තවත් එක පරිච්ඡේදයකි.

       නව නගරයේ මහා යුධ අගල් වලින් සපිරි අංගසම්පූර්ණ බලකොටුවක් ගොඩ නැගූ ලංකාපුර ඉන් අනතුරුව ඉන්දියාවෙන් සිරකරුවන් සහ සුවිශාල  වස්තුවද ලබා ගෙන එ්වා නැව් වලින් තම මාතෘභූමිය වූ  ලංකාව වෙත එවීමටද සමත්විය.

       ලංකාපුර බලකොටුවකට වී සිටින බව දැනගත් කුලසේකර ලංකාපුර පරාඡය කිරීමට සේනාවක් ගෙන ආවද ලංකාවේ අභිමානය රැන්දූ මේ මහා වීරයා ඒ සටන ඉතා පහසුවෙන් ඡය ගත්තේය..

         අනතුරුව ලංකාපුර ඉතා සැලසුම් සහගතව ඉන්දියානු දේශයේ කොටසින් කොටස යටත් කරගැනීමට පය තැබීය. සටන් කලාවන් මෙන්ම දේශපාලනයද හොඳින් දැන සිටි මොහු පාණ්ඩ්‍ය දේශයේ දමිළ ප්‍රධානීන් තෑගි බෝග ලබා දී තම පක්ෂයට ගැනීමටද සමත්විය. 

       මෙසේ ඡයග්‍රහණ ලබමින් සිටින ලංකාපුරට මියගිය පාණ්ඩ්‍ය පාලක පරාක්‍රමගේ එක් පුතෙකු ඡීවතුන් අතර සැඟවී සිටින බව සැල විය. තම ඔත්තුකරුවන් ලවා වහාම තරුණ කුමරා තමා ලඟට ගත් ලංකාපුර ,,

හසුනක් යවා තම රඡුගේ ආශිර්වාදය ලබාගෙන සටනේ දෙවනි පියවර තබන්නට විය.

 

       තරුණ කුමාරයාට තම රැකවරණය ලබා දුන් ලංකාපුර මහ සෙනවි පාණ්ඩ්‍ය දේශයේ නව අගනුවර වූ මධුරාපුරයට තම ආක්‍රමණය මෙහෙය වීය. ලංකාපුර සතු හමුදාවේ ප්‍රභල බව හා ශ්‍රෙෂ්ඨත්වය දැක බියට පත් වූ කුලසේකර කුමරුගේ පිරිස්ද ලංකාපුර හට සහයදීමට පැමිණියෝය..

       ඔවුන් සියලු දෙනාගේ සහය ඇතිව ලංකාපුර සෙනෙවි මධුරාපුරය යටත් කර ගැනීමට සමත්විය. පරාඡය වී ගිය කුලසේකර නැවත පැමිණියද ඔහුව නැවතත් පරාඡය කිරීමට ලංකාපුරට හැකි විය.

       අවසානයේ පාණ්ඩු කිරුළ උරුමකරුට ලබා දීමට ලංකාපුර සෙනෙවිට හැකි විය.

     ලංකා ඉතිහාසයේ ලංකාපුර විරුවා සහ පිරිස පිළිබඳව කතාව එතනින් අවසන් වේ.මොහු නැවත ලංකාවට පැමිණියාද ඔහුට සහ ඔහුගේ සේනාවට කුමක් සිදුවුනාද  යන්න ඉතිහාසයේ කාලයේ වැලි තලාවෙන් වැසුණු රහසකි.

       නමුත් ඉන්දියානු ශිලා ලිපියක චෝල අධිරාජ්‍යයාට එරෙහිව සටන් කිරීමට ගොස් පරාජය වූ  ලංකාපුර සහ ඔහුගේ සහයක සියලු සෙනෙවි වරුන්ගේ හිස් ,, චෝල රාඡ්‍යයේ අධිරාජ්‍යයාගේ තාප්පයේ ගසා තිබූ බව සටහන්ව ඇත.නමුත් ඔහුගේ මධුරාපුරය ඡයග්‍රහණය , සහ ඔහුගේ ආක්‍රමණය ගැන ඉන්දියානු ඉතිහාසයේ කිසිඳු සඳහනක් නැත.

ඇතැම් විට හමුදාව සඳහා යොදාගත් ඉන්දියානුවන්ගේ පාවාදීමකට ලක් වූ ලංකාපුර චෝළ භූමියේ සටන් භූමියක මිය යන්නට ඇත. 

නැත්නම්  ඇතැම් ඉන්දියානු සෙල්ලිපි අනුව යමින් චෝල අධිරාජ්‍යයා තම නම්බුව රැක ගැනීම පිණිස බොරුවක් රචනා කරන්නට ඇත.

       ඇතැම් විට ලංකාපුර තම ඡයග්‍රහණය ද රැගෙන ලංකාවට පැමිණ ඡීවත්වන්නට අැත.

         කෙසේ වෙතත් ලංකාපුර සහ ඔහුගේ වීර සෙබලුන් පිරිස කළ රාඡකාරිය ඉතිහාසයට එකතු වී ඇත. අප  ඒ ඉතිහාසය අමතක කොට දමා ඇත.

මේ ඒ ඉතිහාසය මතක් කරදීමට දැරූ ඉතා කුඩා වෑයමකි. 

(ඡායාරූපය අන්තර්ඡාලයෙනි , තොරතුරු මගේ මතකයේ පරිදි ගොනු කර ඇති අතර අඩුපාඩු ඇත්නම් පෙන්වා දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටිමි)

~තරිදු ලක්ශාන්~